کلوپ دانشجویان نامزدی هدفمند

سلام.وقتتون بخیر. ببخشید من توی هنر حرف زدن با دیگران و مخصوصا زبان بدن مشکل دارم البته نه با همسرم.با بقیه بجز خانواده. حرفهایی که در جمع فامیلی در جواب کنجکاویها و یا دخالتهاو.. میزنم معمولی هستن ولی با صورتم بد نمایشش میدم و معلومه خیلی ناراحتم و بخاطر همین همیشه ناراحتم که نتونستم جوابی بدم. اما هستن کسایی توی جمع که جواب سنگین میدن اما کسی بهش برنمیخوره یا اگر هم بخوره قدرت بیانش رو ندارن. البته این موضوع ریشه در کودکی تا الان کل خانوادم داره که بخاطر کوچیک کردن ما توسط پدرم در جمع هست.و یا عنوان کردن تمام ریز مشکلاتمون برای همه در صورتیکه همگی سنهامون بالا هست ولی مواقعی هست که در جمع فامیل پدرم حضور باید داشته باشیم و از جمع فامیل پدرم همیشه دوری میکنیم چون هر زمان این دیدار پیش بیاد جز ناراحتی خودم یا اعضای خانوادم چیزی در بر نداره. لطفا اگر خانوم نصری در این مورد راهکار دارن برام کلیپش رو هم بفرستید تا بتونم بیان کنم و خودنگهدار ظاهری باشم. ممنونم

سلام خسته نباشید
مشکلی که دارم اینه که هر کس وارد زندگیم میشه رابطه جنسی میخواد و من علاقه ای به این کار تا قبل از ازدواج ندارم و همین باعث شده که ازم دور بشن خواهشی که دارم اینه که چیکار کنم بتونم بدون رابطه ی جنسی کسی رو برای خودم حفظ کنم ؟ و اینکه چرا انقدر پسرا با اینکه شناختی ندارن از طرف مقابل ، ولی اولین چیزی که میخوان سکس هست ؟

سلام خانم نصرى. من نامزد کردم ونامزدی ما بعد از 5سال علاقه عشق بوده.. مشکله من این است که.نامزدم من رو خیلی دوست دارد وخیلی به من علاقه داره حتی احساس میکنم که داره به یک آدم شکاک منتقل میشه و میرسه يعني خیلی به من گیر میده واقعا احساس خفگی میکنم. اگه تلکرام یا انستگرام رو بعد از ساعه 12 شب باز کردم فقط پرسجویی میکنه چرا وباکی حرفت میشه.!؟ بهش میگم توضیح میدم.. وقانع میشه بعد از چند روز دوباره همون مشکل تکرار میشه وقتی میبینه اذیت میشم میگه که خیلی به فکرتم ومیترسم نمیخوام از تو جدا بشم.. تو رو بخدا کمکم کنید خانم، که بتونم برای این مشکل حل پیدا بکنم... به‌علاوه من خیلی نامزدم ودوست دارم ولی نمیدونم چطور بفهمونمش که به من نباید شک کرد ومن همیشه مخلص این مرد هستم

سلام
چرا پاسخگوي سوال هاي من نيستيد
من به كمكتون نياز دارم ولي شما معمولا پاسخ نميدين

سلام خانم نصري روزتون بخير
من دو ماهه ك عقد كردم و ٤ ماه قبل از عقد هم نامزد بوديم
ما تهران زندگي ميكنيم و پدرم تازگيا در شمال كشور يه كاري راه انداخته و خانوادم بيشتر اوقات شمال هستن
من از اول هم دوست نداشتم شمال زندگي كنم و فقط براي مسافرت اونجارو دوست داشتم
خانوادم هم به خاطر من دست نگه داشته بودن كه من ازدواج كنم و خيالشون از بابت من راحت بشه و بعد برن شمال
حالا همسر من به شدت پافشاري ميكنه كه بايد تا زمان عروسي با خانوادت بري شمال و هروقت اونا اومدن تهران توهم بياي
درصورتي كه خودش از اين اتفاق كه من ازش دور باشم خيلي بدش مياد و اذيت ميشه
منم اصلا دوست ندارم براي مدت طولاني شمال بمونم چون هم خيلي دلتنگ همسرم ميشم هم از برنامه هاي زندكيم عقب ميفتم
از ورزشم از كلاسي كه ميخواستم برم و بقيه برنامه هام
من از هرراهي وارد شدم نتونستم متقاعدش كنم كه بذاره من تهران بمونم و به كاراي مورد علاقم برسم با اينكه خودش از شمال اومدن من خيلي ناراحته ولي همش رو حرفش پافشاري ميكنه
تورو خدا بگيد من چي كار كنم چون واقعا اينجا كلافه و كسل شدم
لطفا جوابمو بديد چون سوالاي من بيشتر اوقات بي جواب ميمونه

ممنون ميشم اگه متن من رو با اسم نذاريد يا privateجوابمو بديد.مرسي

سلام
جلسه اول نکات زیر را برای من به همراه داشت که باید بیشتر روشون کار کنم. یک سری ها را میدانستم ولی بها بهش نمیدادم و از کنارش میگذشتم...
1. واژه هی محبت آمیز خاصی رابرای نامزدم نگه دارم و برای بقیه خرجش نکنم
2. الکی نگم ببخشید. من حتی اگر مریض شده باشم و باعث نگران شدن کسی ازش عذرخواهی میکنم که نگرانش مردم یا باعث زحمتش شدم
3. تن صدام را کنترل کنم که این متاسفانه از ایرادات بزرگ منه
4. کفش پاشنه بلند بپوشم و همیشه شیک و مرتب بگردم

سوال من از شما
من همیشه شنونده خوبی هستم و سعی میکنم دوست خوبی برای طرف مقابل باشم. اما نامزد من علاقه زیادی به سیاست داره و حتی عقایدش خیلی جاها با من یکی نیست و روی عقایدش تعصب داره و این باعث میشد ما بحث های الکی بینمون پیش بیاد تا نهایتا تصمیم گرفتیم در این رابطه باهم صحبت نکنیم.
آیا این مشکلی در دوست خوب بودن ایجاد میکنه؟

سلام .من 8ماهه با پسر 24ساله ای در ارطباتم و ایشون خیلی علاقه مند شدن به من تو این مدت و خیلی احساساتی هستن ایشون . همچنین حساس این ویژگی از جهتی خوبه و از جهتی آزارم میده
پی در پی میخواد همو ببینیم و اگه ازش خبر نگیرم ناراحت میشه گل میگیره برام و ماهگردمیگیریم هرماه .اینکه بیش از اندازه حساسه بعضی وقتا اذیتم میکنه مثلا اینکه یادم بره که فلان روز چی شد و اینکه آهنگی که میخواسته رو اشتباه بفرستم ویا دیر برسم سرقرارفکر میکنه بی اهمیتم نسبت بهش .و مشکل دیگه ای که دارم اینه که دوس داره منم تویه خرج کردن و پلن ریختن شرکت کنم و یه جورایی نمیخواد همه مسئولیت با اون باشه مثلا نوبتی ماهگرد میگیریم و منم بعضی وقتا باید مهمونش کنم اینو مستقیما نمیگه ولی کاملا میفهمم چون حتی بعضی وقتا پیشنهاد داده من مهمونش کنم و از اون به بعد نگذاشتم به زبون بیاره و خودم گاهی مهمونش میکنم به نظرتون این فرد مناسب رابطه هست ویا خسیسه و لوس

سلام خانم نصیری روزتون بخیر
خانم نصیری اول خیلی ممنون بابت مطالب اموزنده تان
مشکل من الان اینه که مراحل رو اجرا میکنم طرف مقابل خوش میاد ولی بخاطر شرایط خانواده وقتی میان تحقیق همچی تموم میشه من تو مراحل اول طبق فرمایش شما میخوام طرف مقابل با خصوصیات خودم اشنا شه تا در زمان مناسب که خودم رو شناخت در مورد خانواده صحبت کنم ولی تو تحقیق متوجه میشن و نظرشون تغییر میکنه (اینکه خواهرم جدا شده پدر مادرم سالها پیش با هم مشکل داشتن ...) الان با اینه زیبای خودم رو دارم و دختر مستقل هستم تا کی من باید با این مشکل روبرو شم حتی ساله برای ارامش خودم مستقل زندگی میکنم ولی اکثر روزها خانه پدرم هستم خانم دکتر واقعا نمیدونم با این مساله چکار کنم خواهش میکنم راهنمایی کنید همه خواستگارهای من بخاطر شرایط خانواده ترکم میکنن....

چراسوالای منو جواب نمیدین ممنون میشم جواب بدین

سلام خانم نصری عزیز
خسته نباشید ممنون از زحمات شما وهمکاران فعالتتون
خانم نصری جان من حدودا 4 ماه پیش با آقای آشنا شدم وپس از اینکه خانواده ام رو درجریان گذاشتم چندین بار با هم ملاقات داشتیم ومن نکاتی که در نامزدی هدفمند توضیح داده بودید سعی کردم رعایت کنم ولی ایشون معتقده که ما باید یک ارتباط خاصی داشته باشیم واین موضوع بخشی از رابطه میدونه وحتی میگه تنها سفر بریم که کاملا متوجه آش کردم همچین درخواستی قبل از اینکه موضوع رسمی بشه برای من امکان پذیر نیست از طرفی هم چون خارج از کشور بوده میگه این رابطه رو خیلی طبیعیه میدونه خلاصه من محکم حرفم وزدم که نمیشه واولش یکجوری برخورد کرد که اگر اینجوری باشه نمیتونه کاملا من واز همه نظر بشناسه ولی بعداش ابراز محبت میکنه تو صحبتاش واقعا گیج شدم نمی‌دونم منظورش چیه ؟
اگر راهنماییم کنید ممنون میشم

سلام میخاستم بپرسم که نظر شما در مورد رعایت حد و مرزا تو دوره آشنایی و دوستی تا چه حد هست...تا چه مقدار باید حد و مرزا رعایت بشه...چون وقتی هم زیادی سفت و سخت بگیریم از اون طرف فکر میکنن مشکل داریم و آدم سرد و بی احساسی هستیم..میشه دقیق روشن و واضح بگید تا چ حد باید رعایت بشه که نه افراط باشه نه تفریط

سلام عزیزم ، خسته نباشید.
من 34 سالمه و نامزدم 33 سالشونه، یک ماهی هست نامزد کردیم، چندماهی قبل از نامزدی باهم دوست بودیم برای آشنایی ، الان مشکلم اینه نامزدم تو جمع های خانوادگیمون شرکت نمیکنه ، میگه من اهل رفت و آمد نیستم جاهای ضروری رو میریم، حتی عید دیدنی خونه ی هیچکدوم از اقوامش نرفتیم و به اصرار من اواسط عید خونه 4-5 تا از اقوام درجه یکم رفتیم، چه خونه ی ما مهمونیه خانوادگی باشه چه کسی دعوت کنه شرکت نمیکنه و میگه تو برو حالا سر فرصت مناسب دوتایی میریم. حتی خونه ی خواهرم پاگشا دعوت بودیم نیومدن و بهونه ی کار آوردن. ما خانوادگی رفت آمد داریم و این موضوع برای من مشکل ساز شده و همش باید به اطرافیان توضیح بدم که چرا نامزدم نیومده. میشه راهنماییم کنید؟ ممنون میشم

سلام. من هانيه ٢٢ ساله هستم از كشور استراليا. يك سؤال ازتون داشتم ولي براي اينكه شما اطلاعات درستي داشته باشيد براي پاسخ درست با توجه به شرايط موجود بايد به طور خلاصه همه چيز رو تعريف كنم. مادر من در سن ١٨ سالگي وقتي من رو حامله بود پدرم فوت شد و بعد از به دنيا آمدن من مادرم من را به خانواده پدري ام سپرد و رفت. من تا ١٨ سالگلي در خانواده ي صميمي و با اصالت پدريم يعني مادر بزرگ پدربزرگم زندگي ميكردم. تو اين ١٨ سال مادرم ازدواج كرد و بچه دار شد و با همسرش مقيم كشور استراليا شدن و بعد از چند سال كه مادرم از همسرش جدا شد و با پسر ٧ ساله از همسر سابقش و دوست پسر جديدش زندگي ميكرد تصميم گرفت من رو بياره استراليا. من در ١٨ سالگي اومدم استراليا و بعد ١ سال ايشون از من خواست كه خونه رو ترك كنم و گفت من ميخواستم بهت اين شانس رو بدم كه تو اين كشور رشد كني چون كاري برات نمرده بودم ولي الان بايد بري از اينجا. من ايشون رو خيلي دوست داشتم و هميشه ارزو داشتم با ايشون زندگي كنم و بعد از ترك خانه مادرم افسردگي شديد گرفتم و از خدا ميخواستم حالمو خوب كنه و در عين حال سخت كار ميكردم و درس ميخوندم. مادرم يك بارم بِه من زنگ نزد كه حتي بپرسه كجام و من هيچ كس رو تو غربت نداشتم. ٩ ماه بعد يك پسر إيراني تو رستوراني ك من كار ميكردم من رو ديد و از من خوشش اومد. بعد ٣ ماه تلاش و اصرار ايشون من تصميم گرفتم ك باهاشون آشنا بشم. ٧ ماه اول آشنايي فقط بيرون از خونه هم رو ميديديم و هيچ رابطه اي بينمون نبود. بعد از ٧ ماه وقتي ك من ٢١ سالم بود و ايشون ٢٠ با پيشنهاد ايشون تصميم گرفتيم كه با هم صيغه كنيم و من تو ايران يك آخوندي رو پيدا كردم كه تلفني مارو صيغه كردند. من قبل ايشون باكره نبودم و با خودم گفتم مسئله اي نيست كه باهم باشيم و من ايشون رو تو اين ١ سال تا حدي شناختم و محك زدم. ايشون نميدونست ك من باكره نيستم و وقتي بهش گفتم خيلي ناراحت شد و تا چند ماه پرخاشگر شده بود و بعد با پيشنهاد من ب مشاوره رفت و بعد يك مدت اين قضيه رو پذيرفت و بعد از اون حتي يك بار هم راجع به اين موضوع بحثي نكرد و خودش ب من گفت ك اين موضوع بك موضوع تموم شدست براي ايشون. الان من ٢٢ سالم هست و ايشون ٢١. وقتي ايشون با من آشنا شد يك پسر ١٨ ساله بود كه در يك پيتزا فروشي كار ميكرد و بعد از آشناييمون من انگيزه زندگي سأختن رو تو ايشون ديدم و الان تويك شركت كار ميكنه كه پول خيلي خوبي بهش ميدن و همچنين كاشي و سراميك نصب ميكنن و درامد خيلي خوبي دارند كه اين به تازگي اتفاق افتاده. هدف ايشون جمع اوري يك سرمايه هست تا بنوته business واردات و نصب كاشي و سراميك رو به استراليا انجام بده. من و ايشون باهم بزرگ سديم و در كنار هم پله هاي پيشرفت و موفقيت و پيروزي رو چه از لحاظ مالي و چه عاطفي رو پله پله باهم داريم بالا ميريم. تو اين ٢ سال احساسمون كم رنگ نشده كه هيچ روز به روز بيشتر براي تشكيل زندگي مشتركمون تو آينده داريم تلاش ميكنيم و عشقمون روز ب روز بيشتر و بيشتر ميشه به هم. ايشون درسته كه فقط ٢١ سالشه ولي از لحاظ شخصيتي واقعا يك مرد پخته و با مسئوليته. ما باهم در مورد ازدواج صحبت كرديم و به اين نتيجه رسيديم كه بهترين ٢ سال ديگه ازدواج كنيم تا هم ايشون شرايط شغليشون ثابت بشه و هم من درسم رو تا سال ديگه تموم كنم و در يك شركت استخدام بشم و شرايت شغلي و اجتماعيم شكل بگيره و مهم تَر از همه سنمون سن ازدواج باشه و در اين صورت خانواده هاهم مانع نميشن وقتي همه جوره شرايط فراهم باشه و به نظر جفتمون اين عاقلانه ترين تصميمه. خانواده هاي جفتمون در جريان اينكه ما صيغه كرديم ولي فقط براي اشنايي. يعني در جريان رابطه جنسيمون نيستند. خوانواده ايشون هم من رو خيلي دوست دارند و چند بار با مادر ايشون صحبت كردم و فكر نميكنم مشكلي از طرف خانواده ها با ازدواج ما دوتا در صورتي كه سن و شرايط ازدواج رو داشته باشيم باشه. چون نامزد من چندين بار گفته كه مادرم ميگه من تا شرايط رفاه و اداره يك خانواده رو نداشته باشم نمياد برام خواستگاري. ما تو رابطمون خيلي از هم راضي هينين و به قولي سرد و گرم روزگار رو باهم چشيديم. فقط ميخواستم نظر شما رو در اين تصميمي كه ما گرفتيم هم بدونم كه از نظر شما درسته ادامه اين رابطه به اين شكل براي ٢ سال ديگه يا خير؟! خيلي ممنون